تلخ مثل کشتی؛ حال و روز پیچیده ورزش اول کشور پس از خادم

ورزش و جوان- کشتی ایران در حالی سال 96 را به پایان رساند که بدترین اتفاقات را در سالی که گذشت تجربه کرد، از کسب نتایج ضعف آزادکاران در مسابقات جهانی پاریس تا خطر تعلیق که در سال 96 بیخ گوش کشتی بود و هر لحظه دلِ گوش شکسته ها را می لرزاند تا بالاخره حکم کمیته بین المللی المپیک و اتحادیه کشتی صادر شد و در نهایت علیرضا کریمی که در مسابقات قهرمانان زیر 23 سال با فریادهای «علیرضا باید ببازی» کشتی برنده را به دلیل پرهیز از سرشاخ شدن با حریف اسرائیلی در مرحله بعدی باخت، به 6 ماه و مربی اش به دو سال محرومیت محکوم شدند. در میان همه این تلخی ها البته استعفای رسول خادم ستون کشتی ایران از همه تلخ تر بود. اتفاقی که جرقه آن بعد از باخت عمدی علیرضا کریمی رخ داد. انتشار فیلم مربی علیرضا که کنار زمین فریاد می زد که شاگردش ببازد دردسری برای کشتی ایران به وجود آورد. کمیته بین المللی المپیک به این موضوع ورود کرد و به این راحتی از کنار آن نگذشت.

وقتی بهانه های همیشگی کارساز نشد

بحث رسیدگی به پرونده علیرضا کریمی به قدری از سوی کمیته بین المللی المپیک جدی بود که دیگر بهانه های همیشگی همچون مصدومیت پزشکی کارساز نبود. در همین راستا رسول خادم رئیس فدراسیون کشتی چندین بار به مقر اتحادیه جهانی در سویس سفر کرد تا با رایزنی هایش خطر تعلیق را از کشتی ایران دور کند؛ هر چند که پروسه طولانی مدت بود.

بی‌توجهی‌ها به کشتی ایران

در حالی که رسول خادم و تیم دیپلماسی فدراسیون پیوسته در تلاش بودند که پرونده علیرضا کریمی که با جدیت از سوی کمیته بین المللی المپیک در حال پیگیری بود با کمترین آسیب برای کشتی ایران همراه باشد این موضوع چندان در کانون توجه نهادهای بالادستی ورزش قرار نداشت. بی‌توجهی ها به قدری عیان بود که در نهایت خادم کشتی ایران به گلایه لب سخن گفت و بی پروا به متولیان ورزشی اعلام کرد اگر شرایط همینطور پیش برود نه تنها کشتی بلکه کل ورزش ایران تعلیق خواهد شد.

روز محرومیت بالاخره از راه رسید

با وجود تلاش های تیم دیپلماسی و رایزنی هایی که خادم به کار گرفت رای پرونده علیرضا کریمی صادر شد؛ علیرضا و مربی اش هر کدام به ترتیب به مدت 6 و دو سال از حضور در میادین محروم شدند، این رای ناراحت کننده بود اما تا حدودی اهالی کشتی و جامعه ورزش خوشحال شدند که حداقل خطر تعلیق از ورزش ایران دور ماند.بعد از صدور این رای بود که رسول خادم به صراحت اعلام کرد که این پایان راه نیست و از این به بعد حساسیت مراجع بین المللی روی موضوع عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با رژیم صهیونیستی بیشتر خواهد بود.

روزه سکوت و بی توجهی مسئولان برابر اظهارات خادم

بعد از صحبت‌های خادم مسئولان باز هم سکوت کردند و در برابر این سکوت، خادم دست به کار عجیبی زد و از اتحادیه جهانی کشتی انصراف خود را اعلام کرد.خادم بیانیه ای صادر کرد و در آن به صراحت از تمامی متولیان سیاسی و ورزشی دخیل خواست تا کشتی گیران و مربیان تیم ملی را سپر بلا نکنند و راهکار منطقی برای عدم رویارویی ورزشکاران ایرانی با رقبای رژیم اشغالگر قدس بیابند. خادم از وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک، شورای عالی امنیت ملی و حتی وزارت امور خارجه خواست تا در این موضوع همفکری کنند اما بی توجهی ها باز هم ادامه پیدا کرد تا این که روز نهم اسفندماه خادم تصمیم گرفت از سمت رئیس فدراسیون استعفا داد.

استعفای جمعی شورایی‌ها در حمایت از خادم

بعد از استعفای رسول خادم از سمت ریاست فدراسیون کشتی اعضای شورای فنی کشتی آزاد و فرنگی از سمت خود استعفا دادند و اعلام کردند تا خادم به سمتش برنگردد آنها هم در کشتی نخواهند ماند.در نهایت مجمع فوق العاده برگزار شد و قرار بر این شد که خادم با حضور نماینده وزارت ورزش حرف هایش را بگوید.

خادم در مجمع باز هم بر رفتن تاکید کرد

در مجمع کشتی خادم حضور پیدا کرد و حرف هایش را گفت اما همچنان بر سر موضع خود باقی ماند و رفتن را بر ماندن ترجیح داد. در این میان تصمیم بر این شد که فعلا امور فدراسیون را بنی تمیم برعهده بگیرد و طبق اساسنامه خادم به مدت یک ماه استراحت کند. در مجمع هم که نماینده وزارت ورزش حضور داشت خادم به صراحت چندین بار از عدم حمایت از فدراسیون کشتی سخن گفت. اختلاف خادم و وزارت ورزش چندین سال است که وجود دارد و این موضوع هم بعد از استعفای خادم بر سر لغو میزبانی کشتی فرنگی به صراحت عیان شد. در حالیکه اتحادیه جهانی کشتی با توجه به رویدادهای اخیر کشتی ایران، میزبانی جام جهانی را از کشورمان گرفته بود، متولیان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک بر این باور بودند که دلیل اصلی لغو میزبانی، نامه نگاری های پنهانی فدراسیون کشتی با اتحادیه جهانی بوده است. همین سوءظن ها در نهایت منجر به این شد که اوضاع وزارت و فدراسیون کشتی پیچیده تر از این حرف ها شود و تقریبا امید به صلح این دو نهاد کمرنگ شود.

کشتی بعد از خادم

با اینکه همه امیدوار بودند در مجمع فوق العاده خادم به کشتی بازگردد و همچنان هدایت ورزش اول کشور را در دست گیرد اما این اتفاق رخ نداد. حالا در سال 97 کشتی ایران 8 مسابقه بین المللی پیش رو دارد و می طلبد که متولیان ورزش کشور به فکر چاره باشند و طرحی نو در اندازند در غیر این صورت کِشتی کُشتی به گِل می نشیند و اگر دیر شود کمتر کسی می تواند ورزش اول کشور را از بحران خارج کند.

منبع: پانا